فرهنگ

دورشدن از افکار منفی

اگر شما سعی کنید از افکار منفی خود فرار کنید ؛ نمی توانید آنها را از بین ببرید. در بدترین حالت شما فقط نتوانستید در حذف این افکار موفق شوید. اما در بهترین حالت این افکار از ذهن شما دور شده اند ولی هنوز از بین نرفته اند بلکه به صورت پنهانی هدایت می‌شوند. این افکار مثل توپی هستند که تلاش می کنید زیر آب نگه دارید. شما می‌توانید برای مدت کوتاهی توپ را زیر آب نگه دارید اما در نهایت از این کار خسته می شوید و توپ از خارج می شود. باورهایی که درباره خود و زندگی دارید عامل به وجود آمدن افکار منفی شماست،در این شرایط مثبت اندیشی فایده ای ندارد. چون ممکن است حتی هنگامی که هیچ فکر منفی ندارید دچار سوءظن شده و برای خلاص شدن از شر افکار منفی انرژی خود را هدر دهید.علاوه براین افکار و احساسات سرکوب شده معمولا زمانی که انتظارش را ندارید در رفتارتان آشکار می شوند. اغلب این افکار به صورت اضطراب و نگرانی خود را نشان می‌دهند و این در حالی است که ما از منبع این اضطراب و نگرانی ها بی اطلاع هستیم و گمان می کنیم بدون دلیل بروز کرده اند. تحقیقات زیادی نشان می دهند که سرکوب احساسات منفی باعث بروز بیماری می شود.به جای سرکوب بهتر است وجود این افکار و احساسات را تایید کنیم. برخی انسانها هر روز جلوی آینه می ایستند و با صدای بلند می‌گویند من خیلی خوب هستم. من می توانم.» به ندرت پیش می آید که این تمرین بتواند افکار شما را تغییر دهد. دلیل آن این است که شما می‌دانید آنچه را در مورد خودتان بر زبان می آورید صحیح نیست. وقتی با صدای بلند می گویید: من خیلی خوب هستم.» با خود می اندیشید: اما من می‌دانم اینطور نیست.»من می توانم.» - اما من می‌دانم اینطور نیست.» روش دیگر برای اینکه بفهمید چرا گفتن جملات مثبت همیشه جواب نمی دهد این است که از خود بپرسید: چه کسانی جلوی آینه می ایستند و جملات مثبت را تکرار می کنند؟» کسانی که واقعا به این جملات باور داشته باشند هرگز آنها را بر زبان نمی آورند. درواقع کسانی که جملات مثبت را درباره خودشان به کار می برند، می خواهند از افکار منفی فرار کنند.

از بین بردن افکار منفی

بنابراین اگر تفکر مثبت جواب نمی دهد پس راه حل چیست؟ همان طور که دیدیم باورهای منفی ما تقریبا تمام افکار منفی ما را به وجود می آورند. یک باور در واقع همان چیزی است که ما احساس می‌کنیم واقعیت دارد. تا زمانی که ما احساس می‌کنیم‌: من خیلی خوب نیستم. من از عهده کارهایم بر نمی آیم.» این جملات واقعا در مورد ما صحیح است. و ما بر مبنای آنها زندگی می‌کنیم. این باورهای ما هستند که به ما می گویند چگونه احساس کنیم، چگونه زندگی کنیم و چگونه بفهمیم.تنها راه مؤثر برای از بین بردن افکار و باورهای منفی این است که باورهای زندگی خودمان را تغییر دهیم نه اینکه سعی کنیم بر افکار منفی سرپوش بگذاریم و یا وانمود کنیم افکار منفی از بین رفته اند.

باورهای منفی را از بین ببرید

منبع اولیه احتمالی یک باور زندگی خود را پیدا کنید. چه اتفاقی افتاد که به این باور رسیدید؟ برای مثال بیشتر والدین وقتی فرزندانشان مطابق میل آنها رفتار نمی کنند آنها را مورد سرزنش قرار می دهند و این کار باعث به وجود آمدن این باور می شود:من خیلی خوب نیستم.» فرزندان به حضور فیزیکی والدین خود نیاز دارند. با توجه به این نکته در صورتی که والدین این حضور فیزیکی را از فرزندان خود دریغ کنند باعث می‌شود این باور در آنها به وجود بیاید: من مهم نیستم.»هنگامی که منبع یک باور مشخص شد متوجه می‌شوید که باور شما تفسیری از تجربیات شما است. بنابراین تفاسیر دیگری هم برای باور شما می‌تواند وجود داشته باشد. در اینجاست که متوجه می‌شوید باور شما تنها بخشی از واقعیت است و نه تمام واقعیت.برای مثال وقتی از سوی والدین خود برای انجام ندادن کاری سرزنش می‌شوید می‌توان اینطور برداشت کرد که شما از عهده آن کار بر نمی‌آیید. همچنین می‌توان اینطور تفسیر کرد که پدر و مادر شما انتظارات غیرمنطقی از شما دارند. یا ممکن است پدرو مادر شما در مورد توانایی شما برای انجام کاری اشتباه کرده باشند. و یا ممکن است شما در انجام دادن کار بخصوصی توانایی نداشته باشید. مسلم است که نمی‌توان نتیجه گرفت شما برای کارهای دیگر هم توانایی ندارید. ممکن است شما به دلیل کم سن و سال بودن نتوانید کاری را انجام دهید و این به معنی این نیست که هرگز نمی توانید آن کار را انجام دهید.

می‌توان باور را دید؟

خودتان را در حوادثی که باعث ایجاد یک باور شدند قرار دهید و از بیرون به خودتان بنگرید و از خودتان بپرسید: آیا می‌توانم آن باور زندگی ام را ببینم؟» پاسخ افراد به این سؤال همیشه این است: بله، شما هم اگر آنجا بودید می توانستید ببینید» حال از خود بپرسید: آیا من واقعا می‌توانم آن را ببینم؟» اگر شما واقعا بتوانید یک باور زندگی خود را ببینید باید بتوانید آن را با یک رنگ، شکل و موقعیت توصیف کنید. حال آنکه نمی توانید توصیفی از ظاهر یک باور داشته باشید. در حقیقت شما نمی توانید یک باور را ببینید بلکه فقط حوادث و رویدادها را می بینید. باورها فقط در ذهن شما نقش می‌بندند. علتی که برای یک فکر منفی پیدا کردید و ادعا می‌کنید که می‌توانید آن را ببینید در واقع فقط یک تفسیر از تمام تفاسیری است که در ذهن شما به وجود آمده است. شاید از خودتان بپرسید پس رویدادهایی که باعث به وجود آمدن یک باور شده اند هیچ معنا و مفهومی ندارند؟ قبل از اینکه شما به آنها معنی بدهید چه مفهومی داشتند؟ می‌توانید دریابید که این رویدادها مفاهیم متعددی دارند. البته هیچ مفهوم واحدی برای آنها نمی توان متصور شد. می‌توان گفت رویدادها مفهوم مشخص و ثابتی ندارند و این شما هستید که در ذهن خود به آنها مفهوم می‌دهید. به طور خلاصه می‌توان گفت: باورها واقعیاتی هستند که احساس می‌کنیم حقیقت دارند. آنها حقایق جهان پیرامون ما می‌باشند. ما باورهای خودمان را قبول داریم چون تصور می کنیم می توانیم آنها را ببینیم. به جای اینکه مثبت بیاندیشید سعی کنید باورهایی که باعث به وجود آمدن افکار منفی شدند را از بین ببرید. زمانی که برای مثبت فکر کردن تلاش نمی کنید در واقع مثبت خواهید بود.

آنها آدم‌های خوبی هستند

ممکن است این صفت کمی کلی به‌نظر بیاید، اما آدم‌های شاد معمولا خوب و مهربان هستند. آنها در هر جمعی که قرار بگیرند محبوب‌اند. آنها متواضع، صمیمی، باملاحظه و یاری‌رسان‌اند. حسود نیستند و وقت‌شان را با غرزدن و شایعه‌پراکنی تلف نمی‌کنند. به‌نظر می‌رسد صبرشان بی‌پایان است. ویژگی‌های این‌چنینی تنها می‌تواند در حس خشنودی عمیق آنها ریشه داشته باشد. آدم‌های خوب جو اجتماعی مثبتی می‌سازند که همه چیز را برای اطرافیان‌شان راحت می‌کند.

آنها صادق هستند

خشنودی واقعی هرگز نمی‌تواند با دروغ همراه باشد. کسانی که به خودشان دروغ می‌گویند اغلب به دیگران نیز دروغ می‌گویند. مقدمه صداقت، داشتن ذهنی آگاه است. آدم های شاد خود را می‌شناسند و از نشان‌دادن خود واقعی‌شان واهمه‌ای ندارند. آنها همیشه خودشان هستند و هیچ‌وقت به پوشیدن نقاب یا وانمودکردن به رفتاری که متفاوت از خودشان باشد نیاز ندارند. وقتی به خودتان اجازه بدهید که خود واقعی‌ و همیشگی‌تان باشید، زندگی هم برای‌تان راحت‌تر می‌شود. آدم‌ های شاد با کنارزدن دروغ‌ها، به الگویی برای اطرافیان‌شان تبدیل می‌شوند که آنها را به رشد و شکوفایی تشویق می‌کنند.

آنها روحیه همکاری دارند

اینکه چرا افرادی که در مسابقه‌ای برنده می‌شوند اغلب درباره کسانی که برای رسیدن به این موفقیت به آنها کمک کرده‌اند در سخنرانی‌شان صحبت می‌کنند، علت خاصی دارد و آن این است که هیچ‌کس نمی‌تواند به‌تنهایی چنین مسیری را طی کند و تصور اینکه تمام امتیازها را تنها یک نفر به‌دست آورده برای آنها ناخوشایند است. برای اکثر این افراد، ایده برنده‌شدن یا به‌تنهایی در صدر قرارگرفتن نشانه نادیده گرفتن دیگران و کمک‌هایشان است. کسانی که زحمت‌های دیگران را در نظر می‌گیرند و لذت پیروزی را با دیگران به اشتراک می‌گذارند، از زندگی شادتری برخوردارند.

آنها لبخند زیبایی دارند

با تأثیر لبخند زدن روی خودتان و اطرافیان‌تان چقدر آشنایی دارید؟ یکی از ویژگی‌های آدم های شاد، داشتن لبخند زیبا است. تفاوت چشمگیری میان لبخنن در برابر دوربین عکاسی و لبخنن از روی شادی وجود دارد. همه می‌توانند لبخند بزنند اما آدم های شاد با تمام وجود و با تمام انرژی‌شان لبخند می‌زنند. خنده واقعی هیچ‌وقت نمی‌تواند مصنوعی باشد.

آنها احساسات و افکار متعادلی دارند

آدم های شاد کوچک‌ترین اتفاقات خوشایند زندگی را جشن می‌گیرند. این رفتار منابع شادی‌بخش را در دسترس آنها قرار می‌دهد که خیلی از مردم آن را نادیده می‌گیرند. در عین حال آنها به بسیاری از موارد جزئی که برای خیلی‌ها آزاردهنده است اهمیت نمی‌دهند. آنها می‌دانند چه چیز ارزش دارد و از چه مسائلی باید چشم‌پوشی کرد. آدم های شاد قادرند بین خوشی‌ها و ناخوشی‌ها توازن برقرار کنند؛ در نتیجه با دید مثبت به زندگی، می‌توانند هر مشکلی را به فرصتی برای رشد تبدیل کنند.

تاثیر گذاری مثبت

آدم های شاد معمولا تنها نیستند. آنها یا به‌صورت آگاهانه به‌دنبال یافتن دوستان و افرادی با عادت‌های مشابه خودشان هستند یا قدرت تاثیرگذاری مثبت بر روی دیگران را دارند. خوشحالی و نشاط مسری است. اغلب مردم تمایل دارند از بهترین رفتارهایی که دور‌و‌برشان می بینند سرمشق بگیرند. اگر مردم به‌گونه‌ای با اطرافیان‌شان برخورد کنند که دوست دارند دیگران هم همان‌طور با آنها رفتار کنند، نتیجه‌ای فراگیر شکل می‌گیرد که حتی روی افرادی که فقط شاهد این رفتار هستند تأثیرگذار خواهد بود.

آنها در زمان حال زندگی می‌کنند

ارج‌نهادن به هر ثانیه باارزشی که می‌گذرد، یک بخش اساسی احساس شادی است. اگر زندگی کردن در زمان حال این‌قدر آسان است چرا بسیاری از مردم وقت خود را صرف فکرکردن درباره گذشته و آینده می‌کنند؟ آدم های شاد از موقعیت خود راضی هستند.آنها نسبت به آنچه در لحظه درحال روی‌دادن است کاملا آگاهند و احساس خشنودی می‌کنند. این امر به آنها اجازه می‌دهد برخلاف دیگران که نسبت به همه چیز وسواس به خرج می‌دهند، موقعیت‌های خوش زندگی را دریابند. این تنها بخش کوچکی از حضور پرانرژی آدم های شاد در همه موقعیت‌های زندگی‌شان است.

آنها شنونده‌های خوبی هستند

معاشرت چیزی فراتر از غرولندکردن است و جای تعجب ندارد که چرا هیچ‌کس به حرف‌های آدم‌های غرغرو گوش نمی‌کند. آدم های شاد برای کسب اطلاعات جدید، همیشه به دنبال نوع نگاه تازه‌ای هستند. احساسات دیگران عمیقا برای آنها مهم است. آدم های شاد برای یادگیری مداوم با خود یک تعهد همیشگی دارند و می‌دانند که سکوت‌کردن و گوش دادن به دیگران تنها راه انجام این کار است.

آنها کم‌توقع هستند

واضح است که اگر توقع شما پایین باشد، به کمترین امکانات راضی خواهید بود. این ذهنیت رویکرد پایدارتر و غیرمادی‌تری را نسبت به زندگی شکل می‌دهد. کسانی که از اطرافیان‌شان توقع دارند همیشه در خدمت آنها باشند و دستورات‌شان را اطاعت کنند، نیتی بیشتری هم نصیبشان می‌شود. شادی واقعی از درون سرچشمه می‌گیرد، نه از اعمال و رفتاری که خارج از ذهن رخ می‌دهد. آدم های شاد به این موضوع آگاهند. به همین دلیل آنها به‌جای مسئول‌دانستن و توقع‌داشتن از دیگران، مشکلات و مسائل را با ذهنی باز می‌پذیرند تا به یافتن راه حل مناسب برای مسئله فکر کنند.

آنها قضاوت نمی‌کنند

آدم های شاد طبق تجربه خودشان می‌دانند که هر موقعیتی می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی در همه ما شود. با این تفکر، نگه‌داشتن فکرهای بیهوده و حسادت‌ورزیدن به دیگران کاری بی‌معنی به‌حساب می‌آید. آدم های شاد می‌دانند که انسان‌ها نقطه‌ضعف‌های متفاوتی دارند و در وقت مناسب، ظرفیت آگاهی تازه‌ای برای همه وجود خواهد داشت. این طرز تفکر، آدم های شاد را نسبت به کسانی که همیشه درحال قضاوت دیگران هستند به همنشین‌های بهتر و صبورتری تبدیل می‌کند.

سخن آخر

طی‌کردن مسیر منتهی به شادی و رضایت کار آسانی نیست. این کار به فروتنی صادقانه نیاز دارد که به‌طور طبیعی در همه انسان‌ها وجود ندارد. آدم های شاد به دلایل خاصی محبوب و موفق هستند. هرکس که به‌اندازه آنها لبخند بزند بدون شک در مسیر درستی قرار گرفته است.الان زمان آن رسیده که متوجه شوید چه چیزهایی می‌توانید از این افراد یاد بگیرید. آدم های شاد دوست ندارند دیگران به آنها حسودی کنند. آنها می‌خواهند شادی‌شان را با دیگران قسمت کنند و برای یادگیری درس‌هایی که در محیط اطراف‌ وجود دارد، به ایجاد انگیزه در دیگران بپردازند. آدم های شاد همواره درحال یادگیری نکات جدیدی هستند که در وجود افراد مختلف می‌بینند.

رفتار

با افزایش تفریح، اجتناب از موقعیت‌های ناراحت کننده، استراحت، ورزش، توقف فکر، کاهش نگرانی‌ها، جبران خطاها وجلب حمایت می‌توانید افسردگی را از خود دور کنید.

مشاهده

آدم‌های افسرده دوست دارند وقایع را منفی ببینند. به خلق خود از یک تا ده نمره بدهید و دفتری برای ثبت وقایع مثبت و منفی روزمره داشته باشید. باید هر اتفاق مثبت را هر چند که بسیار هم کوچک باشد ثبت کنید. باید دوباره دیدن زیبایی را یاد گرفت. مسائل عادی مثل یک استکان چای، قدم زدن، کتاب خواندن، تماشای بچه‌هایی که در راه مدرسه هستند، خرید، دیدن همسایه‌ها، تلفن به یک دوست، اظهار نظر و. هم حتی نباید از قلم بیفتد. بعد از یک هفته نمره‌هایی که به خودتان داده اید و تعداد وقایع مثبت را در یک نمودار رسم کنید. ببینید خُلقتان چه قدر با کم و زیاد شدن وقایع مثبت بالا و پایین می‌رود. این کار نوع ساده ای از تجزیه و تحلیل رفتار است.

گام به گام حرکت کنید

باید برنامه داشت، باید هدف واقعی داشت. چند برنامه را برای اجرا در نظر بگیرید. رژیم غذایی، افزایش حضور بین مردم، دقیق‌تر نوشتن دفتر خاطرات روزانه و. بعد هر هدف را به اهداف کوچک‌تر تقسیم کنید که در عرض یک روز یا کمتر میسر می‌شوند.

ارزیابی

به این شیوه می‌توانید نقشتان را در موفقیت مشخص کنید و در شکست کاهش دهید: یک واقعیت مهم را که اخیرا رخ داده توضیح دهید. نقش دیگران، شانس یا سرنوشت در این ماجرا چه قدر بوده است؟ مسئولیت شما در این اتفاق چیست؟(تلاش، مهارت، توانایی، تجربه، ظاهر و.)به این نتیجه خواهید رسید که هوش، شخصیت و مهارت‌های تان مسئول وقایع مثبت هستند.

تقویت

بعضی فکر می‌کنند که دادن پاداش به خود،خود خواهی و خود ستایی است. این افکار مانع استفاده از ابزارهای ارزشمند مثل تقویت خود و تمجید از خود می‌شوند. پیشنهاد می‌شود فهرستی از صفات مثبت خود را بنویسید.

اقدام کنید

از خانه بیرون بزنید و کارهای مفید بکنید. به پیشرفت خود جایزه بدهید، به نحوه انجام هر کار و لذت حاصل از آن نمره بدهید. زندگی از آنی که فکر می‌کنیم جالب‌تر است. خودتان را وادار به فعالیت کنید.

دوری از موقعیت‌های ناخوشایند

روابط بین آدم‌ها روی افسردگی بسیار موثر است. غالبا افسردگی بعد از انزوا و تنهایی به وجود می‌آید، پس تا می‌توانید از این حالت‌ها دوری کنید.

محیط را عوض کنید

شرایط کار، روابط خانوادگی، روابط تنش زا و. خُلق انسان‌ها آیینه محیط شان است.

افکار منفی را کاهش دهید

این افکار مشخصه بیماران افسرده است: سختگیری، (من واقعا گند می‌زنم) منفی باف(من خوب شدنی نیستم)، عزت نفس پایین(من یعنی شکست) و نا امیدی(هیچ کاری نمی‌توانم بکنم).باید از توقف فکر، افکار متضاد و تنبیه استفاده کرد یا افکار غمناک را به زمان یا مکان خاصی محدود کرد. افکار مثبت را افزایش دهید: رضایت از زندگی(زندگی چیز شگفت انگیزی است)تمجید از خود(من آدم متفکری هستم) مثبت گرایی(همه چیز درست می‌شود) اعتماد به نفس(خودم مشکل را حل می‌کنم). این‌ها باید جزئی از فکر شما بشوند.

آداب معاشرت

در اجتماع براى تنظیم روابط اجتماعى انسان‌ها آداب و وظایفى وجود دارد که پایه آن بر ایمان به خدا و تقویت روح فضیلت و انسانیت قرار دارد. بنابراین شناخت این آداب در مرحله عمل و توانایى ایجاد ارتباط مناسب با قشرهاى مختلف جامعه از اهمیت بسیارى برخوردار است. امیرمومنان(ع) در یک دستور، خطوط كلى آداب معاشرت در مرحله عمل را این چنین بیان مى‌‏كند: خویشتن را میان خود و دیگران میزان قرار ده؛ آن چه را براى خود مى‏خواهى، براى دیگران بخواه و آن چه را براى خود خوش نمى‏دارى، براى دیگران نیز خوش مدار. به كسى ستم نكن، چنانكه دوست ندارى به تو ستم شود و به دیگران نیكى كن همان‏گونه كه دوست‏دارى به تو نیكى شود(نهج‏البلاغه، نامه 31). همان طور که از این روایت بر می‌آید اساس روابط صحیح اجتماعی، داشتن رابطه متقابل است که در آن انسان آنچه را برای خود می‌پسندد باید برای دیگران نیز بپسندد و بر عکس. البته آداب معاشرت در مرحله عمل، بحث بسیار گسترده‏اى است و فقط به طور خلاصه مواردى از آن را در اینجا ذكر مى‌‏كنیم:

‌ 1ـ احترام به دیگران: پیامبر اسلام(ص) در حدیثى فرمودند: مسلمان كسى است كه مردم از دست و زبان او در آسایش باشند، یعنى در رفتار و گفتار خود هیچ زیانى به دیگران نرساند.

‌ 2ـ سلام و احوالپرسى: شایسته است یک مسلمان هنگام دیدار برادران دینى خود، با سلامى آرامش بخش و شادى آفرین، آنان را شاد و مسرور سازد و به این وسیله روابط اجتماعى خود را تحكیم بخشد.

‌ 3ـ زیبایى كلام: ما در سخن گفتن با دیگران دو وظیفه داریم؛ اول: سخنان خوب بگوییم و از سخنان زشت و خلاف ادب پرهیز كنیم. دوم: خوب و زیبا سخن گفتن: گاهى انسان سخنان خوبى دارد ولى آن‏ها را درست بیان نمى‏ كند. چنانچه شاعر گوید: هر سخن جایى و هر نكته مكانى دارد. به همین جهت در روایات بسیار سفارش شده كه قبل از سخن گفتن، كاملا فكر كنید تا نسنجیده سخنى نگویید.